10/10/2019
Τους τελευταίους μήνες παίζεται ένα βρώμικο παιχνίδι, εις βάρος συναδέλφων μας στα RBU, με κύριους πρωταγωνιστές την Τράπεζα και τους συνδικαλιστές – φερέφωνά της.
Στο διάστημα αυτό, η διοίκηση της Τράπεζας αν και προσπάθησε να θολώσει τις προθέσεις της προς τους εργαζόμενους στις μονάδες RBU, έκανε σαφή τα μηνύματα της προς τους συνδικαλιστές.
Ζήτησε έναν μετριοπαθή, μη αντιδραστικό συνδικαλισμό και πήρε αυτό ακριβώς που ήθελε.
Από τον ΣΕΤΠ αυτό ήταν δεδομένο, αφού ξεκάθαρα εδώ και χρόνια ασκεί έναν συνδικαλισμό σε πλήρη ταύτιση με τα συμφέροντα του εργοδότη. Ο στόχος επομένως της Τράπεζας ήταν οι υπόλοιποι σύλλογοι και κυρίως ο ΣΕΤΑΠ. Στις δύσκολες ώρες που βίωσαν οι συνάδελφοι των RBU, αντί να βρουν αρωγό το σωματείο τους, όχι μόνο εγκαταλείφθηκαν στην τύχη τους, αλλά βίωσαν και τον εμπαιγμό!
Κάπως έτσι, στις εκλογές του ΣΕΤΑΠ, που διενεργήθηκαν εν μέσω των εξελίξεων στα RBU, και παρά το γεγονός ότι η ΔΗΣΥΕ καθ’ όλη τη διάρκεια των κινητοποιήσεων έλαμψε δια της απουσίας της, είδε τα εκλογικά της ποσοστά να αυξάνονται, ενώ αντίθετα, τα ποσοστά των υπολοίπων δυνάμεων, που αντέδρασαν, είτε λιγότερο, είτε περισσότερο σθεναρά στην απόσχιση των RBU, μειώθηκαν!
Στις εκλογές αυτές χάθηκε μια ιστορική ευκαιρία για την ανάδειξη των δυνάμεων εκείνων που θα εκπροσωπούσαν τα συμφέροντα του εργαζόμενου. Η ανάδειξη των φιλοεργοδοτικών δυνάμεων, αποδυνάμωσε τη διαπραγματευτική θέση των εργαζομένων. Κι αυτό είναι κάτι που έχουν αρχίσει πλέον να το αντιλαμβάνονται ακόμα και οι συνάδελφοι που τους ψήφισαν.
Γιατί ποιόν μπορούν στ’ αλήθεια να πείσουν, όταν, αντί να προστατεύουν τα δικαιώματα και τις θέσεις των εργαζομένων, ανταλλάσσουν αβρότητες με τη διοίκηση; Και στις αυξανόμενες καταγγελίες για ωμούς εκβιασμούς και απειλές απόλυσης από πλευράς διοίκησης στις περίφημες «συνεντεύξεις», αυτοί σφυρίζουν αδιάφορα. Ένα είναι σίγουρο και το ξέρουμε όλοι καλά: και τα δύο μαζί δεν γίνονται. Είναι ξεκάθαρο ότι προσπαθούν να μας κοροϊδέψουν.
Η «συνέργεια» αυτή είχε φανεί ήδη από την “επόμενη μέρα” των εκλογών. Εκεί όπου, μετά τους πανηγυρισμούς της ΔΗΣΥΕ, άρχισαν να πέφτουν οι μάσκες. Εκεί που μπήκε μία τελεία στον συνδικαλισμό, όπως τον γνωρίζαμε τόσα χρόνια, σε έναν ιστορικό Σύλλογο, που έχει πλέον καταντήσει η σκιά του εαυτού του. Εκεί, που δημοκρατικές διαδικασίες και πρακτικές, που εφαρμόζονταν για δεκαετίες, έπαψαν να ισχύουν, εν μία νυκτί. Στη συνεδρίαση για τη συγκρότηση του Δ.Σ σε σώμα, καταργώντας επί της ουσίας την αναλογικότητα, που σέβονταν και τηρούσαν μέχρι τότε ΟΛΕΣ οι παρατάξεις (συμπεριλαμβανομένης και της ΔΗΣΥΕ) που είχαν αναδειχθεί πρώτη δύναμη και ΟΛΟΙ οι Πρόεδροι του Δ.Σ., η ΔΗΣΥΕ αποφάσισε αρχικά να κρατήσει τις πέντε από τις έξι* αποσπάσεις, ώστε οι υπόλοιπες παρατάξεις να μην έχουν πρόσβαση στους χώρους δουλειάς για να ενημερώνουν τους εργαζόμενους, ιδιαίτερα το τελευταίο διάστημα που η νέα «μεγάλη ιδέα» για …εκπαραθύρωση 1.300 συναδέλφων στην INTRUM δεν προχωρούσε. Ω εκ του θαύματος, πόσο εξαιρετικά βολική αυτή η εξέλιξη για την εργοδοσία!
Στη συνέχεια, και αφού είχαν δρομολογηθεί αγωγές και από τις τρεις παρατάξεις που αποκλείστηκαν (ΔΑΚΕ, Συσπείρωση και Αγωνιστικό Μέτωπο) η ΔΗΣΥΕ, ζήτησε ανταλλάγματα, όπως αποκαλύπτει η Συσπείρωση σε ανακοίνωσή της: «Μας δινόταν (η απόσπαση) εφόσον ψηφίζαμε τη μεθόδευση για εκπαραθύρωση των άλλων παρατάξεων από το Σύλλογο, κάτι που είναι αντίθετο με το καταστατικό, με το συμφέρον του Συλλόγου και αντίκειται στη συνδικαλιστική μας ηθική». Εν τέλει, η Συσπείρωση δέχτηκε την προσφορά της ΔΗΣΥΕ, και από τότε αγνοείται και η συνδικαλιστική της ηθική. Ελπίζουμε να την βρει σύντομα. Μία ερώτηση μόνο συνάδελφοι και συναδέλφισσες της Συσπείρωσης: αλήθεια δεν σας προβληματίζει καθόλου που σ’ ένα ομολογημένο σχέδιο εκπαραθύρωσης των “ενοχλητικών” σας διαλέγουν ως τους λιγότερο “ενοχλητικούς”; Γιατί εδώ που τα λέμε, η πρόταση αυτή έγινε μόνο σε εσάς, αποκλείοντας τελικώς από τις αποσπάσεις την δεύτερη δύναμη (ΔΑΚΕ) και την τέταρτη (Αγωνιστικό Μέτωπο).
Και διευκρινίζουμε, για να μη θεωρηθεί κακόπιστη η ερώτηση: το θέμα δεν είναι ούτε προσωπικό, ούτε παραταξιακό. Δεν έχει σημασία αν την απόσπαση την έχει ο Α ή ο Β. Σημασία έχει η αποκατάσταση μιας δημοκρατικής πρακτικής που ήταν θεσμός για δεκαετίες στα συνδικαλιστικά πράγματα του ΣΕΤΑΠ και εξασφάλιζε μια στοιχειώδη διαφάνεια στην πληροφόρηση και την παρέμβαση.
Γνωρίζουμε πολύ καλά, όλοι και όλες, ότι το αναλογικό προεδρείο έδινε τη δυνατότητα σε όλες τις παρατάξεις να παρεμβαίνουν, να προτείνουν λύσεις, να οργανώνουν τον αγώνα, να μεταφέρουν τη θέληση των συναδέλφων στη διοίκηση. Η συνήθης πρακτική, στο μοίρασμα των αποσπάσεων στον ΣΕΤΑΠ, εξασφάλιζε τη δημοκρατία και τον πλουραλισμό. Ας μην γελιόμαστε! Δεν πρόκειται για μια παρωχημένη πρακτική, όπως ενδεχομένως κάποιοι υπερφιλόδοξοι συνδικαλιστές θέλουν να μας πείσουν. Ο συνδικαλισμός δεν είναι χώρος για σόλο καριέρα και το σωματείο δεν είναι μονοπρόσωπη ΕΠΕ. Ούτε υπάρχει λίγη αναλογικότητα ή λίγη δημοκρατία. Σε τέτοιου είδους διακύβευμα, οφείλουμε όλοι να είμαστε ξεκάθαροι στις θέσεις μας και συνεπείς σε αυτές με τις πράξεις και όχι μόνο με τα λόγια μας.
Συνάδελφοι/σες,
Ο καιρός γαρ εγγύς και οι μάσκες στο πάτωμα.
Δεν πρέπει να αφήσουμε να επικρατήσει η καθεστωτική λογική του αποκλεισμού. Μια εργοδοσία που θέλει να δρα ανενόχλητη “παραγγέλνει” και το προεδρείο της αρεσκείας της. Η εξουδετέρωση των σωματείων δια της εξαγοράς των ηγετών τους είναι μια πάγια τακτική της εργοδοσίας.
Αυτή την ώρα, που επιβάλλεται να αγωνιστούμε απέναντι σε ένα σύστημα εξαιρετικά ισχυρό, που μας θεωρεί αναλώσιμους, που βάζει σε κίνδυνο την εργασία μας, πρέπει να έχουμε ένα σωματείο ισχυρό που θα εκπροσωπεί τα συμφέροντά μας.
Δεν πρέπει να φοβηθούμε, δεν πρέπει να συνεχίσουμε να πιστεύουμε σε ανέξοδες υποσχέσεις και κολακείες. Πρέπει να διαλέξουμε με ποιους θα είμαστε και ποιους θα έχουμε απέναντι μας.
Γυρίστε τις πλάτες στις προδοτικές συνδικαλιστικές ηγεσίες που υπηρετούν έναν παραγοντικό συνδικαλισμό, σε πλήρη ταύτιση με τα εργοδοτικά συμφέροντα.
*(η μία , που δόθηκε στον συνάδελφο Χειμώνα, πρώην μέλος της ΔΑΚΕ, ως αναγνώριση μάλλον της επιτυχημένης προηγούμενης θητείας ως Ταμία !!!)